Slobodna Dalmacija – Tonći Gabrić: ‘Toen Hajduk me afschreef, accepteerde Rijeka me en bracht me weer tot leven’

Hajduk en Rijeka zijn grote rivalen, namelijk Rijeka en Hajduk, omdat in Rijeka een grotere drang om te concurreren tegen Hajduk ontstond. Soms vroeg zelfs de Rijeka-kant “wie is de grotere meester van de zee”? Rijeka was in de jaren zestig tijdelijk beter.

Het is niet nodig om op die vraag een antwoord te geven, want Hajduk is nog steeds Hajduk, al die 111 jaar. De meester van de zee is één. Net als de Adriatische derby is er maar één en noch Šibenik noch Zadar kunnen in die categorie vallen …

Rijeka is echter de laatste tijd gestegen, wat het is, het is, en ze wonnen zelfs de titel van kampioen, en ze wisten hoe ze de beker (twee keer) moesten winnen in Joegoslavië, eind jaren zeventig.

De opkomst van de mensen van Rijeka

De laatste tijd heeft Rijeka zich gevestigd als een hoog gepositioneerde club in een nieuwe, laten we het zo noemen, Kroatische grote vier.

Wat we eigenlijk willen zeggen is: de rivalen zijn – meedogenloze, grote concurrenten, die elkaar op het erf aankijken, en vooral de Torcida- en Armada-fangroepen zijn strijdlustig. Er zijn echter zoveel professionele en spelende stafleden overgesprongen van Rijeka naar Hajduk en vice versa dat je gewoon niet kunt geloven dat ze zulke “vijanden” zijn en dat ze zoveel gemeenschappelijke karakters delen …

We weten niet precies wanneer het begon, maar wel is bekend dat de kapper Luka Kaliterna, naar wie Hajduk de naam van zijn Academie draagt, Rijeka ging helpen als coach. Er is een beroemde anekdote uit die tijd dat de fitnesscoach van Rijeka de warming-up leidde, dus nadat ze redelijk goed wegliepen, keerde hij het Kaliterni-team terug om de voetbaltraining te starten. Barba Luka berispte hem, fronste en zei:

– En neem ze nu mee naar huis als je ze zo “destruga” (satra, verraden, moe). Ik kan nu niets met ze doen. Kom morgen – Barba Luka was geestig.

Honderd drones

Over tempora, o mores, zouden de oude Romeinen zeggen, welke tijden en gebruiken in relatie tot vandaag wanneer de training wordt gevolgd door een drone en de apparaten de intensiteit van de oefening meten.

Het is interessant dat Rijeka vaak experts inhuurde uit Hajduk en Dalmatië, om nog maar te zwijgen van Ljubo Benčić, Jozo Matošić, Vladimir Beara, Ivan Katalinić, Zoran Vulić, Luka Bonačić, Vjekoslav Lokica, maar ook Josip Skoblar en Mladen Vranković uit Zadar (geboren in Rtini ), herinneren we ons ook Ivica Šangulin uit Biograd, terwijl de huidige Goran Tomić, uit Šibenik en in feite een junior van Hajduk en velen denken dat hij een natuurlijke binnenlandse oplossing voor Hajduk zou zijn, als hij maar niet gebonden was aan het noorden van de vaderland. Zlatko Dalic was een Hajduk-speler en de coach van Rijeka. En Ćiro Blažević is de coach op beide banken.

Hajduk, aan de andere kant, was blij om in de tuin van de toenmalige Kantrida te springen, ze braken Nikica Cukrov, Ivo Jerolimov, Nenad Gračan en Igor Musa, helemaal tot aan de broers Ahmad en Anas Sharbini of de broers Elvir en Trojan Maloku, die helaas niet de beloofde carrière heeft gerealiseerd. Er zijn ook Kažo Vulić, Sasa Peršon, Mladen Mladenović, Siniša Linić …

(S) wisselkoerslijst

Waar zijn die tijden dat Hajduk Rijeka letterlijk van het faillissement heeft gered toen het hen een enorm miljoen aan compensatie betaalde door de Sharbini-broers naar Poljud te brengen.

Er is een bekend geval waarin Tonći Gabrić, kapitein van Rijeka en Nenad Gračan, fetisjen van Fiuman, kapitein (en later coach) van Hajduk, Kantrida in het centrum de hand schudden!

Botten ook gebarsten

We zullen niet praten over beenbreuken, pegulas die zijn gebeurd in de derby’s van Gračani, Franko Bogdan, Rijeka’s Tomljanović …

Hajduk’s Filip Bradarić en Franko Andrijašević, synoniemen van de sterkste, kampioen Rijeka, vonden ook hun “rivier van dromen” in Rijeka, zoals zangeres Nena Belan uit Split. Eerder werden Željko Mijač, Janko Janković en Igor Jelavić erkend als de groten van Rijeka. En Tomislav Erceg, de doelpuntenmaker van het seizoen in de HNL. En in wezen zijn ze – een product van Hajduk.

– Ik heb geweldige ervaringen van beide ervaringen, toen Hajduk me afschreef, accepteerde Rijeka me eind jaren tachtig en bracht me weer tot leven. Zo was het ook met mijn zoon Drago, toen er in Poljud niet meer op hem werd gerekend, ontving Rijeka hem. Dit zijn mijn twee huizen, Hajduk is de eerste en Rijeka is de tweede. Zoveel van dezelfde gezichten aan beide kanten. Rivaliteit is logisch, maar ik zou willen dat het sportief en gezond is – zei Tonći Gabrić.