Over Haaretz: Kan Kolonialisme van Kolonisten liberaal zijn en apartheid progressief?

Door Ilan karton

Kunt u zich in de hoogtijdagen van de apartheid in Zuid-Afrika een politieke beweging of krant voorstellen die als liberaal zou worden beschouwd en wereldwijd zou worden geprezen om haar moed, ondanks het uitspreken van hun steun voor het apartheidssysteem zelf? Kun je je voorstellen wat er zou zijn gebeurd als de strekking van de anti-apartheidsbeweging in Afrika gebaseerd zou zijn op het idee dat apartheid op zich prima is, maar dat sommige van haar gruwelijke beleid onaanvaardbaar is? Zou de apartheid ooit zijn geëindigd als dit de kern was van de oppositie ertegen? Het antwoord ligt voor de hand: alleen degenen die tegen de apartheid waren, droegen bij aan de val ervan.

In het geval van Israël lijkt het erop dat zelfs pro-Palestijnse outfits en activisten de elasticiteit van het liberale zionisme en zijn rol bij het bieden van een schild van immuniteit aan het zionistische regime zelf niet volledig begrijpen. Een voorbeeld hiervan is de krant Haaretz, die vanaf het allereerste begin volledig loyaal is aan de zionistische ideologie en deel uitmaakt van het kolonisten-koloniale project, en toch wordt het wereldwijd geprezen. Haar rapporten worden gebruikt als het meest authentieke en waarheidsgetrouwe bewijs van wat er in het bijzonder in de bezette gebieden gebeurt (het is voorzichtiger als het gaat om de meer verfijnde apartheid die wordt uitgeoefend tegen de ’48 Arabieren, de Palestijnse burgers van Israël).

Het is niet alsof er geen alternatieve bronnen zijn voor Haaretz; er zijn onder meer de zes mensenrechtenorganisaties die Israël, met Amerikaanse toestemming, tot terroristische organisaties heeft verklaard (MERETZ, de enige liberale zionistische partij in de Knesset, met wie Haaretz terecht wordt geïdentificeerd, heeft aanvankelijk bezwaar gemaakt tegen de verhuizing , dan had het een korte ontmoeting met het hoofd van de Shaback, en heeft sindsdien geen woord meer geuit).[i]

Een recente kritiek, gekoppeld aan waardering, op het gebruik van de term apartheid door Betzelm (B’tselem) heeft aangetoond dat het verschil tussen de rapporten van Palestijnse mensenrechtenorganisaties en die van zionistisch links ligt in de contextualisering van de feiten binnen een bredere context. ideologische en morele discussie.[ii] Deze Palestijnse organisaties kunnen soortgelijke informatie verstrekken als Haaretz, Betzelm of Human Rights Watch over het Israëlische misbruikbeleid, maar in tegenstelling tot de andere bronnen plaatsen ze hun rapport in een context met een diepgaand begrip van de destructieve aard van het zionisme en de kolonisten-koloniale staat van Israël.

Zelfs de ergste gruweldaad kan worden getolereerd en verklaard, als het gedecontextualiseerd wordt – namelijk niet gerelateerd is aan een ideologie – en dus de discrete punten van de Israëlische criminaliteit niet met elkaar verbonden zijn om het volledige en waarheidsgetrouwe beeld te geven van de werkelijke bedoeling van het kolonisten-koloniale project van het zionisme dat niet zal eindigen totdat het wordt gestopt – namelijk het elimineren van de Palestijnen en Palestina. Ik weet zeker dat we allemaal begrijpen dat eliminatie meer dan één vorm kan aannemen: het kan genocide zijn, het kan incrementele etnische zuivering, belegeringen, sluitingen, blokkades en hongersnood zijn, evenals het wissen van erfgoed, geschiedenis en cultuur. Het kan plaatsvinden in dramatische operaties of op dagelijkse basis en kan gericht zijn op het individu of de samenleving als geheel.

De noodzaak om de kritiek op Israël toe te eigenen en ook te reguleren is het belangrijkste project van het liberale zionisme – soms aangeduid als Israëlisch links – en haar belangrijkste spreekbuis is Haaretz. De krant is ook verbonden met een ngo genaamd Akevot (voetafdrukken) en de belangrijkste historicus, Adam Raz, zendt trots zijn zionisme uit. Af en toe deelt Raz met de lezers nieuwe bewijzen over de bloedbaden of misbruiken van 1948 onder de Arabieren onder militair bewind. Hij publiceert ook boeken in het Hebreeuws over het onderwerp en is de redacteur van de spreekbuis van het Berl Katzanelson Fund, Telem (Katzanelson was de belangrijkste ideoloog van de zionistische arbeidersbeweging, die sinds de jaren dertig openlijk en meedogenloos pleitte voor de etnische zuivering van de Palestijnen) . Gelukkig werd zijn manipulatieve methode onlangs onthuld door een van de laatst overgebleven Israëlische historici met een solide morele ruggengraat, Rona Sela, in de Jerusalem Quarterly.[iii]

Palestijnen, en degenen die de strijd steunen, profiteren van blootstelling aan het materiaal; het zou veel beter zijn om er zelf toegang toe te hebben, wat we niet zullen kunnen. Degenen die de archieven beheren, evenals Haaretz, begrijpen dat liberale zionistische historici dit vernietigende materiaal kunnen vertrouwen. Het liberale zionisme is altijd geobsedeerd geweest met het vinden van de balans tussen de hoge morele grond en de wens om Israël af te schilderen als een beschaafde staat die hier en daar fouten maakt (wat meestal betekent dat door de geschiedenis heen Palestijnen worden vermoord). De boodschap is duidelijk: geen van deze fouten, zelfs niet als het oorlogsmisdaden of misdaden tegen de menselijkheid zijn, waarvan de liberale zionist toegeeft, zou het zionisme of het idee zelf over de legitimiteit van Israël om een ​​racistische en etnisch-joodse te blijven, in twijfel moeten trekken. Staat in het hart van de Arabische wereld.

Als het om de waarheid gaat, hebben de Palestijnen niets te verliezen. Zelfs zonder de berichten in de Haaretz over de huidige of vroegere misstanden tegen de Palestijnen, zijn er genoeg bronnen, waaronder deze specifieke locatie, die de wereld vertellen wat ze moet weten over het verleden en heden van Palestina. Deze andere bronnen bevatten voldoende informatie voor iedereen die geïnteresseerd is om een ​​weloverwogen en moreel standpunt in te nemen over de aanhoudende Nakba in Palestina.

Dus waarom gebruik ik, en vele anderen, nog steeds Haaretz als bron? De belangrijkste reden is dat we helaas het gevoel hebben, misschien ten onrechte, dat we nog steeds de basiswaarheden over Palestina moeten legitimeren of liever ‘kosheriseren’ via Israëlische en zionistische bronnen. Als ‘nieuwe historicus’ in Israël begreep ik volledig het aanvankelijke onbehagen waarmee onze werken werden ontvangen door Palestijnse geleerden die al aan het onderwerp hadden gewerkt.

De ‘nieuwe historici’ droegen bij aan de legitimering van het Palestijnse verhaal; maar het is schandalig dat het gelegitimeerd moest worden. Ik heb persoonlijk met dit dilemma omgegaan en de verwijzing naar de “nieuwe historicus” van me afgeworpen en in plaats van een legitimator te zijn, zie ik mezelf als een professionele historicus van Palestina, volledig toegewijd aan de strijd – die bijdraagt ​​in plaats van aanvult – tot de verharding van het Palestijnse verhaal; een verhaal dat nog steeds op te veel plaatsen wordt ontkend, net als de Nakba in het algemeen.

Het is echter tijd om onze strategie te verduidelijken en te focussen, in ieder geval als geleerden en activisten, in een tijd waarin de mondiale politieke elites – op een handvol uitzonderingen na – nog steeds het liberale zionistische aspect van het leven in Israël gebruiken om hun onvoorwaardelijke steun voor de apartheidsstaat Israël. Ik ben me ervan bewust dat we allemaal reikhalzend wachten, en ik hoop dat dit zich in de nabije toekomst zal ontvouwen, op een hernieuwd en verenigd Palestijns collectief leiderschap om ons vooruit te helpen in de strijd voor bevrijding, hetzij als Palestijnen of als hun aanhangers. Ondertussen is een heldere en nauwkeurige taal die een duidelijke definitie van het zionisme met al zijn meer bedrieglijke toespelingen bevat, net zo belangrijk als alle andere aspecten van de strijd voor gerechtigheid en vrijheid in Palestina.

We kunnen van onze liberale zionistische vrienden eisen dat ze een stap verder gaan in het anti-zionisme, net zoals we duidelijke anti-apartheid morele standpunten eisten van onze blanke vrienden in apartheid in Zuid-Afrika. Er is geen progressief kolonialisme, liberale etnische zuivering of verlichte bezetting. Dit zijn allemaal vormen van onmenselijkheid waar we ons in naam van de mensheid tegen moeten verzetten.

Voetnoten:

[i] De laatste veroordeling door de krant en de partij was op 23 oktober 2021 en sindsdien totale stilte.